කිසිවෙකු අපේක්‍ෂා නොකල අන්දමේ අති විශාල ජයග්‍රහණයක් අනුර කුමාර දිසානායකගේ නායකත්වයෙන් යුත් ජාතික ජන බලවේගයට (NPP) නොවැම්බර් 14 දින පැවති මැතිවරණයෙන් ලබා ගැනීමට හැකි විය. මෙය ලංකාවේ පවතින පාර්ලිමේන්තු සංයුතිය අනුව 7/10 බලයක් සහිත දැවැන්ත ජයග්‍රහණයකි. මෙයට පෙර විශාල ජයග්‍රහණයක් ලෙස සඳහන් වූ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය 1977දී ලබාගත් 5/6 පාර්ලිමේන්තු බලය පවා අභිබවා යෑමකි. එසේම NPPය රටේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ කොට්ඨාස 160න් 152ක් ජය ගැනීමට හැකිවීමද කැපී පෙනෙන්නට ඇත. ඒ අනූව ඔවුන් ලබා ගත් මෙම ජයග්‍රහණය ලාංකීය පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසයේ අලුත් පරිච්ඡේදයක ආරම්භයක්ද වන්නේය. එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය පරාජය කර මහා පෙරලියක් ලෙස ඉතිහාසයට එක්ව තිබු 1956 බණ්ඩාරනායක ලැබූ ජයග්‍රහණය අභිබවා යෑමට සමත්ව තිබෙන අතර මෙතෙක් කල් ලංකාව පාලනය කළ බමුණු කුලය හා සාම්ප්‍රදායික පක්‍ෂ සහමුලින්ම අතුගා දැමීමට ජාතික ජන බලවේගය සමත්වී ඇත. වසර 76 තිස්සේ ලංකාව බෙදාගෙන පාලනය කළ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය, ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ ඇතුලු සාම්ප්‍රදායික ධනපති පක්‍ෂ දේශපාලන භූමියෙන් අතුගා දැමීමට හැකිවීම කැපී පෙනේ.

මෙම තත්වය දකුණට පමණක් සීමා නොවුවක් වන අතර උතුර – නැගෙනහිර හා මධ්‍යම කදුකරයේ දේශපාලන රටාව වෙනස් කිරීම දක්වා ඇදී යයි. සුමන්තිරන් ඇතුලු දක්ෂිණාංශික දෙමළ දේශපාලඥයින් කෙරෙහි උතුරේ දෙමළ ජනතාව තුල පවතින දැඩි විරෝධය මාලිමාවට ආකර්ෂණය වීමට හේතු විය. පසු ගිය කෙටි ඉතිහාසය තුල ධනපති අර්බුදයේ ප්‍රථිපලයක් ලෙස දෙමළ ජනතාවට කිසියම් හෝ සොච්චම් සහනයක් දීමට සිදුවු සෑම අවස්ථාවකම ඊට එරෙහිව සිංහල ජාතිවාදී අස්තානයක පිහිටා දැඩි ලෙස විරුද්ධවූ දේශපාලන බලවේගයක් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ක්‍රියා කලාපය අමතක කර තම ඡන්දය මාලිමාවට ප්‍රකාශ කිරීම දක්වා දෙමළ ජනයා ගමන් කිරීම ඉතිහාස ගත වන සිදුවීමකි. එම තත්වය මධ්‍යම කදුකරයේ තත්වයටද අදාලවන අතර දශක 7කට වැඩි කාලයක් තොන්ඩමාන්ලා පවත්වාගෙන ගිය ධනපති ගැති සාම්ප්‍රදායික දේශපාලනයට එරෙහිව ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම කදුකරයේ ජනතාවගේ බහුතරයක් ගෙන තිබෙන තීන්දුවෙන් ප්‍රකාශයට පත්ව ඇත. මෙම වර්ධනයන්ට අවනත නොවු එකම දිස්ත්‍රික්කය වූයේ මඩකලපු දිස්ත්‍රික්කය පමණි. ඊට බලපෑ එක් හේතුවක් වූයේ ෂානක්කියන් රාසමානික්කම්ගේ නායකත්වය වූ අතර ගෝඨාභයගේ පාලන කාලය තුල පොතුවිල් සිට යාපනය දක්වා දියත් කළ වූ P2P පා ගමනට මැදිහත් වීම වැනි අවම ජනතා ක්‍රියාවන් වලදී කැපි පෙනීම ඔහුට වාසිදායක විය. කෙසේ වුවද අනුර කුමාරගේ ප්‍රතිපත්තිය වන ජාතික ප්‍රශ්ණයට සිල්ලර විසදුම් ඉදිරිපත් කර විසදා ගත හැකි නොවන අතර එය 13 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඔබ්බට ගිය දෙමළ ජනතා වගේ මූලික ජාතිකත්ව අයිතිය සහතික කරන විසදුමක් නොවන්නේ නම් ජාතික ප්‍රශ්ණය ඉදිරි කාලයේ උග්‍ර ස්ථානයකට පත්වීම වැලැක්විය නොහැකිය.

සාපේක්‍ෂ වශයෙන් සියයට 69ක් වැනි අඩු ප්‍රතිශතයක් දක්වා ඡන්ද ප්‍රකාශ කිරීම පහල වැටීමද ඡන්ද ප්‍රථිපල විග්‍රහ කිරීමේ සැලකිය යුතු සාධකයකි. ඡන්දයට පෙර සිටම පරාජය බාරගෙන කටයුතු කළ විපක්‍ෂයේ බංකොලොත් බාවය හේතු කොටගෙන බොහෝ පිරිස් ඡන්දය දීමට උනන්දුවක් නොදැක්වූ බව අනුමාන කළ හැකිය. ප්‍රකාශිත ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන් හැට අට ලක්‍ෂයක් (6863186) එනම් 61.56ක් ලබා ගැනීමට NPPය සමත්වූ අතර සමස්ථ ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන් සියයට 31ක් එනම් 5932510ක් ඡන්දය දීමෙන් වැලකී සිටීමද සැලකිය යුතු කරුණකි. කෙසේ වුවද මේ අන්දමේ ජයග්‍රහණයක් NPPයට ලබා ගැනීමට හැකිවීම පෙන්නුම් කරන්නේ පැරණි ගතානුගතික දේශපාලන රටාව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ සමාජ මානසිකත්වයක් නිර්මාණය වීමය. එම පරිවර්තනය තීරණාත්මකව ආරම්භවූයේ 2022 ගෝල් ෆේස් අරගලයේදී සමාජ ගත කෙරුණු මතවාදයයි. එහි අවධාරණය වූ ප්‍රධාන සටන්පාඨ දෙක වූයේ පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින මන්ත්‍රිවරු 225 ගෙදර යැවිය යුතු බව හා වසර 76ක් රට පාලනය කළ දූෂිත දේශපාලනය අවසන් කළ යුතු බවය. එහි ප්‍රථිපලයක් වශයෙන් අරගලය නිසා රාජපක්‍ෂවරුන්ට පාලන බලයෙන් ඉවත් වීමට සිදු විය. එම හිදැස පිරවීම සඳහා අහම්භයෙන් ජනාධිපතිධූරයට පත් රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් අරගලය සමතලා කර දැමුවද රාජපක්‍ෂවරු ආරක්‍ෂා කරමින් ඔහු ගෙන ගිය ඉතා දැඩි මර්ධනකාරී පාලනයට එරෙහි ජනතා විරෝධය යටිතලයේ කැකෑරෙමින් පැවතින. 2023 මාර්තු මස පැවැත්වීමට නියමිතව තිබු පලාත් පාලන ඡන්දය රනිල් විසින් බලහත් කාරයෙන් කල් දැමීමද ජනතා විරෝධය ඉහල තලයකට පත් වීමට හේතු විය.

මෙම පසුබිම තුල රට පුරා නැගී එන මහජන විරෝධය හමුවේ අලුත් දේශපාලන බලවේගයක් ලෙස ජාතික ජන බලවේගය මහජන වේදිකාවට ගොඩ එන්නේ පැරණි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ බෝඩ් ලෑල්ල ගලවා දමමින්ය. ඔවුන් ඒ සඳහා තවදුරටත් නාමික වශයෙන් හෝ සමාජවාදයට සම්බන්ද නැති බව ප්‍රදර්ශණය කලා පමණක් නොව IMF එක ඇතුලු නව ලිබරල් දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ගය ඉදිරියට ගෙන යන බවට ප්‍රසිද්ධියේ සහතික දුන්හ.

මේ වන විට ජනාධිපතිවරණය හා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය අවසන්ව ජාතික ජන බලවේගය ජයග්‍රාහකයා බවට පත්ව ආණ්ඩුව පිහිටුවා අවසානය. ජනතාව බලා සිටින්නේ ඔවුන් මැතිවරණ වේදිකාවල දුන් අති විශාල පොරොන්දු තොගය ඉටු කරන්නේ කෙසේද යන්නය. විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කිරීම, මනාප බලු පොරය අවසන් කර ජනතාවට වගකියන මන්ත්‍රිවරයෙකු තෝරා පත් කර ගැනීමට අවශ්‍ය ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ගෙන ඒම, නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීම ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල සමග රනිල් ඇති කරගත් ගිවිසුම සංශෝධනය කිරීම, VAT බදු පහත හෙලීම, කම්කරු වැටුප වහා වැඩි කිරීම, අධික ජීවන වියදම පහත දැමිම, ජාතික ප්‍රශ්ණයට විසඳුම් ඉදිරිපත් කිරීම හා සියලු දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීම, ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ පනත (PTA)අහෝසි කිරීම හා සියලු මර්ධනකාරී පනත් අහෝසි කිරීම. වංචාව හා දුෂණ වලට සම්බන්ද දේශපාලඥයින්ට එරෙහිව නඩු පැවරීම හා විදේශ රටවල ඔවුන් තැන්පත් කර තිබෙන මුදල් තොගය ආපසු ලබා ගැනීම, අධ්‍යාපනයට අයවැයෙන් සියයට 6ක් වෙන් කිරීම, සියලු ජනතා දේපොල විදේශික ජාවාරම්කරුවන්ට විකිණීම නතර කිරීම ඇතුලු විශාල පොරොන්දු තොගයක් ඒ අතර විය. ඔවුන් විසින් ජනතාවට දුන් මෙම පොරොන්දු ඉටු කිරීම සඳහා ප්‍රමාණය ඉක්මවා ගිය අසීමිත බලයක් NPPයට ලැබී ඇත. එබැවින් ඉල්ලීම් ඉටු කිරීමට තමන්ට පමණක් තනිවම කළ නොහැකිය යන අදහස කියා ගැලවීමට ඔවුන්ට ඉඩක් නොමැත.

ජාතික ජන බලවේගය ජනාධිපතිවරණයෙන් බලයට පත්ව මැතිවරණයට දක්වා බලයේ සිටි දින 45ක් කෙටි කාලය තුල ඉහත දැක්වු පොරොන්දු ඉටු කිරීමට නොහැකි බව පැහැදිලිය. එසේ වුවද එම කෙටි කාලය තුල ඔවුන් ආණ්ඩු පාලනය ගෙන යනු ලැබුවේ කෙසේද යන්න විමසා බැලිමෙන් අනාගත ගමන් මඟ නිර්නය කරගත හැකිය. ලංකාව මුහුණ දෙන ගැඹුරු ආර්ථික අර්බුදයට විසදුම් ලෙස ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල (IMF) සමග ඇති කර ගත් “ණය ධරණීය විශ්ලේෂණය” වෙනස් කරන බව අනුර කුමාර ප්‍රසිද්ධියේ කියා සිටියද ඔහු ජනාධිපතිධූරයට පත්ව මුලින්ම කලේ එම පොරොන්දුව අමු අමුවේ කඩා දැමීමකි. වසර දෙකක් යන තුරු රනිල් හා IMF අතර ඇතිවූ ගිවිසුම අනුව තමන් කටයුතු කරන බව ප්‍රකාශ කිරීම තුලින් අනුර කුමාරගේ අලුත් ආණ්ඩුවේ දිශානතිය තේරුම් ගැනීමට ප්‍රමාණවත්ය. එපමණක් නොව හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභයගේ ආර්ථික උපදේශකයෙකු වූ හුලංගමුව අනුර කුමාරගේද ආර්ථික උපදේශකයා ලෙස පත් කර ගැනීම හා ජාත්‍යන්තර පරිමාණ විශාල ව්‍යාපාරිකයෙකු වන හාන්ස් විජේසූරිය ලංකාව ඩිජිටල් කරණය කිරීමේ වැඩ පිළිවෙල බාරදීම බරපතල ලෙස ප්‍රශ්ණ කළ යුතුය. රනිල් වික්‍රමසිංහ IMF උපදෙස් අනූව ණය ලබා ගැනීමේ ක්‍රියාවලිය ඔවුන්ට උවමනා ලෙස ක්‍රියාවට නංවා ගැනීම සඳහා කටයුතු කලේ මුදල් අමාත්‍යංශයේ ලේකම් මහින්ද සිරිවර්ධන හා මහ බැංකු අධිපති නන්දලාල් වීරසිංහ යන දෙදෙනා සමගිනි. අනුර කුමාර මෙම දෙදෙනාට එම කටයුත්ත ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා එම තනතුරු වල තබා ගැනීම අනුර කුමාර ජාත්‍යන්තරයට සහ මුලින්ම යටත් වීම පෙන්නුම් කරයි. හාන්ස් විජේසූරිය මැලේසියාවේ ඩයලොග් සමාගමේ විශාල කොටස් හිමියෙකු බවද සඳහන් කළ යුතුය. ඒ අතර ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුව හාම්පුතුන්ගේ සම්මේලනය (Employees Federation) හා ලංකාවේ වාණිජ මණ්ඩලය (Chember of Commerce) වැනි ධනපති පංතියේ ප්‍රධාන ආයතන සමග සමීපව වැඩ කටයුතු ආරම්භ කිරීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ ආණ්ඩු බලය ගෙන යාම සඳහා ඔවුන් ධනපති ආයතන හා එහි නියෝජිතයින් සමග අනුගමනය කරන ක්‍රියාදාමයයි. මේ අනුව අනුර කුමාරගේ ආණ්ඩුවෙන් අතවශ්‍ය රාජ්‍ය වියදම් කප්පාදු කිරීම් හා දුෂිතයෙන් තොර පාලනයක් බව පෙන්වීමට මතුපිටින් කටයුතු කරනවා හැර දුර දිග යන සමාජ ප්‍රතිසංස්කරණයක් හෝ සිදු කිරීමට අසමත් වනු ඇත. අනුර කුමාර ජනාධිපතිවරයා විසින් සිදු කරනු ලබන සියලු පත්වීම් වල බහුතරය විවිදාකාරයෙන් පැවැති රාජ්‍ය තන්ත්‍රයට සම්බන්ද ජාවාරම්කාර පැළැන්තියේ අයවලුන්ය. මෙම පසුබිම මධ්‍යයේ නවලිබරල් විවෘත ආර්ථිකය දිගටම පවත්වාගෙන යන ආණ්ඩුවෙන් කම්කරු පංතිය හා ජනතාව බලාපොරොත්තු වෙන සහන නොලැබෙනවා පමණක් නොව ධනපති ක්‍රමයේ ආවේණික ලක්ෂණයක් වන දුෂණයද සහ මුලින්ම තුරන් කල නොහැකි වන්නේය. ජවිපෙයද සම්බන්ධව සිටි රාජපක්ෂවරුන්ගේ පාලන කාලයේ දුෂණ ගැන හා මහ බැංකු කොල්ලය වැනි බරපතල දුෂණයන්ට එරෙහිව මෙම ආණ්ඩුවෙන්ද විසඳුම් බලාපොරොත්තු වීමට නොහැකිය. එසේම දෙමළ ජනතාවගේ සැළකිය යුතු ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලබා ගත්තද 13 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝදනය මගින් පළාත් සභා පිහිටුවීමට එරෙහිව කටයුතු කල අනුර කුමාරලාගෙන් ජාතික ප්‍රශ්නයට දුරදිග යන විසඳුමක් බලාපොරොත්තු වීම බරපතල රැවටීමකි.

මෙම පසුබිම තුල ජනතා ඉල්ලීම් හා කම්කරු පංතියේ ඉල්ලීම් දිනා ගැනීම සඳහා උද්ඝෝෂණ හා වැඩ වර්ජන ක්‍රියා මාර්ග වලට ඉදිරි කාලයේදී අවතීර්ණ වීමට අනිවාර්්‍යයෙන්ම සිදුවනු ඇත. ඒ සඳහා කම්කරු පංතිය ඒකාබද්ධ බලවේගයක් ලෙස සංවිධානය වී කටයුතු කිරීම පියවර ගැනීම අත්‍යවශ්‍යවේ. මෙහිදී කට්ටිවාදයෙන් තොරව වෘත්තිය සමිති නායකයින් එකඟ වන අවම පොදු වැඩ පිළිවෙලක් සකසා ගනිමින් එය වටා සියලු බලවේග ඒකාරාශි කිරීම සඳහා පියවර ගත යුතුය. අනුර කුමාරගේ ජාතික ජන බලවේගයේ මැතිවරණ ලාංචනය ගමන් මග පැහැදිලි කරන මාලිමාව වුවද ඔහුගේ ආණ්ඩුව ඉදිරි කාලයේදී ගමන් කරනු ඇත්තේ මාලිමාවෙන් පෙන්වන ඉදිරි දැක්මක් නොමැති වල්මත්වූ ආණ්ඩුවක් වශයෙන් බව ඉදිරි කාලයේ ඔවුන්ට ඡන්දය ප්‍රකාශ කල ජනතාවන්ට දැකීමට හැකි වනු ඇත.

සිරිතුංග ජයසූරිය
2024 – 11 – 18

The post සමාජ පෙරළියක් සිදු කල 2024 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය appeared first on Lanka Socialists.

Professor Kumar David, once an academic in the Engineering Faculty, Peradeniya University, and a Fellow of the Institution of Electrical Engineers in the UK and Hong Kong has left for eternal rest, last Monday while in Los Angeles, USA. We believe the “left” leaning English reader would miss Kumar’s forays into political controversies, with his own reading of issues that often provided dissenting, but populist perspectives, he developed over the decades since leaving the NSSP in 1980 July. Politically, he was advocating for “unity in the scattered left”.

Professionally too, he stood out as an exceptional, pragmatic thinker and was accepted for that. We believe he still remains the youngest to be appointed to the Director Board of the CEB way back in 1970, perhaps after the change of government in July. Kumar would not have been 30 years then. He was also a strong critic of the Mahaweli Development power generation scheme in 1979, when the blueprint was out for academic observation.

For us, Kumar was an interesting polemicist in our initial group of young Samasamaja activists, when we were into “entryism” trying to turn around the LSSP to its pre-coalition, Trotskyite politics of 1964. From among other academics including Wickramabahu, Sumanasiri, Shantha de Alwis, Nalin de Silva, Chris Rodrigo, who were key players in this small activist group labelled “Waama-Samasamajaya”, Kumar stood out as a frank and a blunt intervener in any discussion, when he had to disagree. He was a unique character in many ways. He was hard-hitting, sarcastic and witty in debates, at times consciously mispronouncing Sinhala terms or using them at the wrong place, gaining all the attention he wanted in discussions.

Kumar’s strength was his ability to politically see through issues. We remember his reading of the outcome on the 1980 July strike. A fortnight before the July strike he resigned from the NSSP Central Committee wanting to take up an academic post in Zimbabwe. We met him crossing the Jawatte Road, opposite his residence in the early afternoon, on the day he was to leave Sri Lanka for Zimbabwe. He asked us how the strike was turning out. Ridiculing our optimism he said, “Macho, JR would simply crush the whole strike mercilessly, in a few days. What general strike with some clerks? This era you need to have the CEB and Rupavahini out on strike, if you want Jayawardene to listen to your demands”. He was no doubt right.

At barricades too when protesting on political issues, he would guess the response of the police, just looking at them. He often stood right in front with his broad frame, far taller than all others, with an untanned brown beard, creating an elite, dominant personality in him that police officers too respected when engaging with him. He was from a very elite background no doubt, with high profile Jaffna Catholic family roots. His father was a district judge and few others in the immediate family circle too were judges and lawyers.

A frequent visitor to Sri Lanka on a Sri Lankan passport, for he was no dual citizen, Kumar was quite familiar with local political issues and wrote his own interpretation on them in mainstream media. His high-flown English was very readable with his knack for wit and sarcasm and most would not miss his name in print media. So were we, despite our political differences and perspectives.

He was a dominating personality in any forum and his interventions would be missed by most in “left of centre” Sri Lankan politics. We share our grief with Rohini and his family, and with that of all others in Sri Lankan “left” and democratic politics. Thank you Kumar for all your contributions and companionship, we cherish with camaraderie.

Siritunge Jayasuriya

General Secretary – USP

Kusal Perera – Political Essayist

The post In Appreciation of Professor Kumar David appeared first on Lanka Socialists.

The Janata Vimukthi Peramuna (JVP, the main force behind the NPP) has
repeatedly asserted in the past that it stands for socialist policies. They made
promise after promise, surpassing the commitments of other capitalist candidates.
But very soon, the people will come to understand that the government formed by
Anura is not capable of fulfilling the promises made to the people. It raises serious
questions about whether Anura’s government will be able to at least bring
punishment to the politicians who committed corruption and theft. Will they recover
the stolen money? While Anura may have a short honeymoon period of a few
months, he will ultimately fail to move beyond capitalist measures to implement even
basic socio-economic reforms that the country demands.

It is no secret that Anura Kumara has made agreements with imperialist forces to
continue the neoliberal agenda, including deals with the IMF and the World Bank.
During negotiations with the main capitalist business community during the elections,
he openly promised that the IMF program would continue. In Anura Kumara’s own
words, he stated that he is ready to "walk the rest of the ropeway that Ranil
Wickramasinghe started with the IMF." Ranil Wickramasinghe announced after his
defeat that he would hand over the responsibilities to the new president, Anura
Kumara, to cross the rest of the bridge. Anura Kumara is going to rule the country to
serve the needs of the International Monetary Fund, against the wishes of the people
who put him in power.

Anura Kumara has come to power by presenting a huge series of promises to the
people, and when he fails to fulfill those promises, the mass anger of the people will
erupt in a significant way against his rule. In such an environment, the oppressed
people, including the working class, are bound to engage in class struggle to win their demands. It is the responsibility of the trade union movement and the true left to
provide leadership.

The United Socialist Party presented a series of clear solutions to the socio-
economic and political crisis facing the country in the last presidential election. The
USP advanced demands such as non-repayment of debt, full nationalization of key
sectors such as banks and insurance under democratic workers' control, stopping
the process of selling local resources to neoliberal capitalists, and resolving the
national question based on the right to self-determination. Additionally, employers'
provident funds should be controlled by trade unions and workers. A series of
proposals were made, including the immediate abolishment of the executive
presidency and the establishment of a workers' government to implement a socialist
plan.

We would like to express our heartfelt thanks to the voters who chose us. We
received 8,954 votes, approving the program presented by the United Socialist
Party. It should be specially mentioned that we extend our warm greetings for the
good response received from the people of the north, where we received 1,221
votes, and the response from the people of the east is equally encouraging, with 710
votes. We also request that you join hands with us to face the deep crisis that is
about to emerge and build a serious fight back for the forces of socialism.

United Socialist Party – 09/23/2024

The post Anura Kumara – President of Crisis appeared first on Lanka Socialists.

The post අනුර කුමාර අර්බුදයේ ජනාධිපති appeared first on Lanka Socialists.

රාජවරෝතියම් සම්පන්තන් පසුගිය ජුනි 30 වැනිදා ස්වභාවික හේතූන් මත මිය ගියේය. අවසන් කාලයේ ඉතා දුර්වල සෞඛ්‍ය තත්ත්වයෙන් පසුවූ ඔහු ඒ වන විටත් දේශපාලන කතිකාවන් රැසකට මැදිවූ අයෙකු විය. 1956දී වයස අවුරුදු 23ක් වූ ඔහු ඉලංකෙයි තමිල් අරසු කච්චි හෙවත් ෆෙඩරල් පක්ෂයට සම්බන්ධ වූ සම්පන්තන් වයස අවුරුදු 91 දී මිය යන තුරුම ක්‍රියාකාරී දේශපාලනයේ නිරත විය. ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව, වාර්ගික ගැටුම, වඩ්ඩුක්කෝට්ටෛ සමුළුව, උතුරේ සන්නද්ධ අරගල හා එය පරාජය කිරීමෙන් පසු ඇති වූ දේශපාලන අර්බුදයන් වැනි ඉතා දිගු ඉතිහාසයකට ඔහුගේ ජීවිතය බැදී පවති.

සම්පන්තන්ගේ දේශපාලන ස්ථාවරයන් ප්‍රතිවිරෝධතාවලින් පිරී තිබෙන අතර දැඩි විවේචන රැසකට ඔහුට මුහුණ දීමට සිදුවිය. ඔහුගේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති සහ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳ ආස්ථානයන් බොහෝ දුරට දක්ෂිණාංශික විය. එවකට අනෙකුත් දෙමළ නායකයින් ගත් ස්ථාවරයම සම්පන්තන්ද දිගටම පවත්වාගෙන ගියේය. කෙසේ වෙතත්, දෙමළ ජාතිකත්වය සඳහා වූ ඉල්ලීම සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ ස්ථාවරය පසුකාලීනව සැලකිය යුතු වෙනස්කම් වලට ලක්ව ඇති බව පෙනේ. 1977 බලයට පත් ජේ.ආර්.ජයවර්ධනගේ ආණ්ඩුව 1983 දී 6වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉදිරිපත් කර ඒකීය රාජ්‍යක් වෙනුවෙන් ප්‍රතිඥ්ඥා දීමට කල නියෝගය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සමග පාර්ලිමේන්තුදූරය අහිමි කර ගත් ද්‍රවිඩ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් එක් අයෙකු ඔහු විය. කෙසේ වෙතත්, රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජාතික ඉල්ලීම මත එම තීරණය ගන්නවාට වඩා ඔහු පක්ෂයේ තීරණයන්ට බැඳී සිටි බව පෙනේ. අසූව දශකයේ අග භාගයේදී ඉන්දීය හමුදාව යටතේ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය පරාජය කිරීමේ දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් නිර්මාණය කිරීමේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක වන විට ඔහු එම මෙහෙයුම්වලට සම්බන්ධ වූයේය. ඔහුගේ අවධානය යොමුව තිබුණේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණවල තම පක්ෂය සහභාගී කරවීම කෙරෙහිය. ඔහු කිසි විටෙකත් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ දේශපාලනයෙන් ඔබ්බට යන ප්‍රතිපත්තියක් කරා ඔහු ගමන් කළේ නැත. ඔහු පූර්ණ ලෙසම ධනපති පාර්ලිමේන්තුවාදී දේශපාලනඥයෙක් විය. 1977 දී අමිර්තලිංගම්ගේ නායකත්වයෙන් ත්‍රිකුණාමලය ආසනය සඳහා ඔහු තරඟයට ඉදිරිපත් වීම ආරම්භක පියවර විය.

එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය තහනම් කිරීමෙන් පසු දෙමළ දේශපාලන නියෝජනය ද අඩපණ විය. මෙම කාලය තුළ කිසිදු දෙමළ පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනඥයකුට ජනතාවගේ පූර්ණ සහයෝගය ලබා ගැනීමට නොහැකි විය. එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයේ සහය නොමැතිව කිසිවකුට දෙමළ ජනතාවගේ නියෝජිතයකු ලෙස පෙනී සිටිය නොහැකි විය. කොටි සංවිධානය ශ්‍රී ලංකා රජය සමඟ සාකච්ඡා ආරම්භ කර එකඟතාවකට පැමිණීමට උත්සාහ කිරීම සමග නව යුගයක් ආරම්භ වූ බව පැවසීම අතිශයෝක්තියක් නොවේ. එල්ටීටීඊය සිදුකල ප්‍රහාර වලින් පසුව, විවිධ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් ශ්‍රී ලංකා රජය සමඟ සමීපව කටයුතු කිරීම ආරම්භ කලේය. විශේෂයෙන්ම නැගෙනහිර ප්‍රදේශයේද මෙම සන්නද්ධ කණ්ඩායම් විවිධ ක්‍රියාවල නිරත වූහ. මෙම පරිසරය තුල කුඩා පක්‍ෂයක් බවට හැකිලී ගිය දෙමළ කොංග්‍රසය සහ ඔවුන්ගේ සන්ධානයට ජනතා සහයෝගය ඒකරාශී කර ගැනීමට නොහැකි විය. එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය දෙමළ ජනතා නියෝජනයක් ඇති කිරීමේ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ කළේ මේ අවධියේදීය.

එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය ඔවුන්ගේ ව්‍යාපාරයෙන් පිටතට බලය විහිදීම සඳහා සංවිධානයක් ලෙස කටයුතු කිරීම නතර කළේ නැත. සම්පූර්ණයෙන්ම අලුත් පක්ෂයක් ගොඩනැගීමට පියවර නොගත් අතර ඔවුන් ඒවන විටත් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ වලට සම්බන්ධ වී සිටි බලවේග එකතු කර එය ඔවුන්ගේ පාලනයට යටත් කර ගත්හ. එල්.ටි.ටි.ඊ. සංවිධානය මෙයට මැදිහත් වූයේ උපක්‍රමශීලි අයුරිනි. මෙම උත්සාහය සඳහා ඔවුන් සමඟ වැඩ කරන විශ්වසනීය පිරිස් බඳවා ගත්හ. ඔවුන් මුහුණදුන් ලොකුම අභියෝගය වූවේ විසිරි සිටින ජනතාව එකතු කර එක සංවිධාන ජාලයකට ඇතුලත් කිරීමය. එල්.ටී.ටී.ඊ.යට ඔවුන්ගේ සන්නද්ධ හමුදාවන්ගේ බලය භාවිතා නොකර මෙය කළ නොහැකි විය. අනික එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ පුර්ණ සහය ඇතිව මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වීම ආකර්ෂණය දිනාගත් පාර්ලිමේන්තු ධූරයක් සහතික කරන බව ද සත්‍යයකි. අවසානයේ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය ඉදිරිපත් කළ ඉල්ලීම් සියල්ල පිළිගත් නව සන්ධානයක් ලෙස – දෙමළ ජාතික සන්ධානය 2001 වසරේදී පිහිටුවන ලදී. එල්.ටී.ටී.ඊ.යට පූර්ණ සහයෝගය ලබා දීම සහ එල්.ටී.ටී.ඊ.ය සමඟ සමීපව කටයුතු කිරීම සඳහා සියලු දෙනාගේම එකඟත්වය ප්‍රකාශ කෙරින. එය ප්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයක් නොවු අතර දෙමළ නායකයින් මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වීම සඳහා ගනු ලැබූ පියවරයක් විය. ආරම්භයේ සිටම දෙමළ සන්ධානය තුළ බෙදීම් පැවති බව නොරහසකි. මේ අවස්ථාවේදී සම්බන්ධන්ගේ භූමිකාව වැදගත් විය. විසිරුණු බලවේග එක සංවිධානයකට ගෙන ඒමට හැකිවීම ගැන සම්බන්ධන්ගේ මෙහෙවර මෙහිදී කැපී පෙනේ. ඔහු වයසින් වැඩි වූවා පමණක් නොව ඔහු තරම් පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනය ගැන අත්දැකීම් තිබෙන වෙනත් කිසිවකු එහි සිටියේ නැත. එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයේ නායකත්වය සමඟ සෘජු සංවාදයක් පවත්වා ගැනීම සඳහා සම්බන්ධන් විසින් විශේෂ මෙහෙවරක් ඉටු කරනු ලැබීය.

මෙම කාලය දෙමළ දේශපාලනයේ වැදගත් කාල පරිච්ඡේදයක් විය. ඒ සමග සම්පන්තන්ගේ දේශපාලන ජීවිතය වෙනස් කළ තීරණාත්මක කාල පරිච්ඡේදයක් විය. දෙමළ සන්ධානයේ දේශපාලන ප්‍රතිපත්ති ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ එල්ටීටීඊ නායකත්වය විසිනි. සංවිධානයේ ප්‍රධාන ප්‍රතිපත්ති ස්ථාවරය ඉදිරිපත් කරන විට සම්පන්තන්ගේ එක්සත් දෙමළ කලාප නිජභූමිය පිළිබඳව ගත් ස්ථාවරයන් හා දෙමළ ජනතාවගේ ස්වයං නිර්ණ අයිතිය සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් අතර පැහැදිලි එකඟත්වයක් තිබුනි. ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීමකින් සාකච්ඡා ආරම්භ කර සාමය ගොඩනැගීමේ පියවර ගැනීම ගැන ඔවුහු එකඟ වූහ. සම්පන්තන්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් සන්ධානය මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ පළමු මැතිවරණයෙන් සැලකිය යුතු ජයග්‍රහණයක් ලබා ආසන 15 ක් දිනා ගැනිමට හැකි විය. ඒ හරහා ජනතා බලයක් සහිත වැදගත් දෙමළ නියෝජිත ආයතනයක් බවට ඔවුන් පත්විය. සම්පන්තන් දෙමළ සන්ධානයේ සභාපතිවරයා ලෙස පාර්ලිමේන්තුවේදී කළ පළමු කතාව බරපතළ එකක් විය. දෙමළ ජනතාවට ස්ථිර විසඳුමක් නොදුන්නහොත් මීළඟ පාර්ලිමේන්තුවට නොඑන බව ඔහු ප්‍රකාශ කළේය.

යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසු දෙමළ ජනතාවගේ එකම සංවිධානය බවට දෙමළ සන්ධානය පත්වූයේ මේ අයුරිනි. එසේ වූවද නිවැරැදි ප්‍රතිපත්තියක් ඇතිව එය ඉදිරියට ගෙන යාමට නායකත්වය ලබාදීමට කිසිවකු සමත් වී නැත. මේ අනුව දෙමළ සන්ධානයේ බිඳවැටීම සහ මහජන විශ්වාසය ගිලිහීම නොවැළැක්විය හැකි විය. එයට එක් හේතුවක් වූයේ සම්පන්තන් සහමුලින්ම පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයට අනුගත වීමය. අමිර්තලිංගම්ගෙන් පසු විපක්ෂ නායක ධූරයට පත් වූ සම්පන්තන් ඔහුගේ රැඩිකල් ප්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයන් ආරක්ෂා කර ගත්තේ නැත. එක්සත් ශ්‍රී ලංකාවක් යටතේ ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලබා ගැනීම සඳහා බටහිර රාජ්‍යන් වල සහය ලබා ගැනීමද ඉන්දීය රාජ්‍යයේ සහයෝගය ලබා ගැනීමටද ප්‍රමුඛත්වය දීම වැනි ස්ථාවරයන් දෙමළ දේශපාලන ක්‍රියාකාරිත්වය අර්බුදයට ඇඳ දැමිය. නමුත් මේ තත්ත්වයට සම්පන්තන්ට පමණක් වරද පැටවිය නොහැකිය. දෙමළ කතා කරන ජනතාවගේ නියෝජිතයන් යැයි කියා ගන්නා සියලු දෙනා මෙම තත්වය ඇතිවීමට සාමූහික වගකීම භාරගත යුතුයි.

ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතය දශක හයක් පුරා දිව ගියේය. ඔහු ගැන කතා කිරීමේදී සහ ලිවීමේදී එයින් ඉගෙන ගත යුතු බොහෝ දේ ඇත. ඔහුගේ වියෝව දෙමළ දේශපාලනයේ පසුබෑමක් ද සනිටුහන් කරයි. සම්පන්තන්ට මෙම තත්වයට මුහුණ දීමට සිදු වූයේ ඔහුගේ අභාවය සිදුවන්නට පෙරය. මේ වන විට දෙමළ සන්ධානය පිල් කීපයකට මේ වන විට බෙදී ඇත. ඒ අතර තවත් දෙමළ නියෝජිතයන් පිරිසක් අලුත් මැතිවරණ වේදිකාවක් ගොඩනගමින් සිටී. අද නායකයින් ලෙස ඉදිරියට එන දෙමළ නායකයන් සියල්ලෝම හිස් කතාවලින් හා පුහු සහතිකවලින් වැජඹෙන අය වෙති. දෙමළ ජනතාව මුහුණ දෙන ප්‍රශ්න වලට විසඳුම ලෙස ධනපති විදේශ බලවේග විශ්වාස කිරීම හැර වෙනත් ප්‍රතිපත්තියක් ඔවුන් කිසිවෙකුට නැත. දෙමළ ජනයාගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් ගෙන යන අරගලයේදී සිදුවූ විනාශයන් හා පාඩු රැසක් විඳ දරා ගනිමින් අරගල දේශපාලනයට අවතීර්ණ වීම හැර වෙනත් මාවතක් ඇත්තේ නැත. පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනය එහි කොටසක් ලෙස පමණක් සැළකිය යුතු අතර එම යුගයේ අවසන් නියෝජිතයා ලෙස සම්පන්තන් ඉතිහාසයට එක් වනු ඇත. ඔහුගේ සමුගැනීම මෙතුවක් පැවැති උතුරේ දේශපාලනයේ යුගයක අවසානයක් සනිටුහන් කරයි.

The post ආර්. සම්පන්තන්ගේ වියෝව යුගයක අවසානයක් appeared first on Lanka Socialists.

The post This is the resent interview with Siritunga Jayasuriya with Sandhana TV appeared first on Lanka Socialists.

අධිරාජ්‍යවාදීන් සමග ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ සිදුකරන ජන ඝාතනය නවත් වනු!

මේ වන විට ඊශ්‍රායලයේ සහ ගාසා තීරයේ තත්වය ඉතා බිහිසුණු වී ඇති අතර දෙපස සිටින සිවිල් වැසියන් දහස් ගණනක් මිය ගොස් ඇත. ඊශ්‍රායලය වෙත හමාස් විසින් පෙර නොවූ විරූ අන්දමේ ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන ලද්දේ පසුගිය මාස සහ වසර වලදී පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව ඊශ්‍රායල ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයෙන් තීව්‍ර කිරීමේ ප්‍රතිපත්තිය නිසාය. බටහිර බලවතුන්ගේ සහාය ඇතිව බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ නායකත්වයෙන් යුත් ඊශ්‍රායල් ආන්ඩුව, ගාසා තීරයට දැවැන්ත කුරිරු බෝම්බ හෙලීමක් සමග මිලිටරි ත්‍රස්තවාදයේ විධික්‍රම හා ප්‍රතික්‍රියා කරමින් සිටි. යුද්ධ ප්‍රහාර වලින් මුළු ප්‍රදේශම විනාශ වෙමින් පවතින අතර මර්ධනය දැඩි කර ඇත. ආහාර, බෙහෙත් හෝ ඉන්ධන කිසිවක් ගාසා තීරයට ලබා ගැනීමට ඔවුන් බාධක පනවා ඇත. මෙයින් පෙන්වන්නේ කලක් පැවතිය හැකි නව යුද්ධයක් ආරම්භ වී ඇති බවයි. එහි වින්දිතයින් වන්නේ ගැටුමේ දෙපැත්තේම සිටින කම්කරු පන්තිය වන අතර එය මැදපෙරදිග කලාපයේ ජීවත්වන ජනතාවගේ සාමයට හෝ ස්වයං නිර්ණයට අයිතියට කිසිදු ජයග්‍රහණයක් මෙයින් නොලැබෙනු ඇත.

ගාසා තීරය වෙත ඊශ්‍රායල හමුදා සිදු කරන ප්‍රහාරයන් තවත් ලේ වැකි ගැටුමකට ප්‍රධාන දායකත්වයක් සපයනු ඇත. මිලියන දෙකකට අධික පලස්තීනුවන් දරිද්‍රතාවයෙන් පෙළෙන අතර ඔවුන් ජනාකීර්ණ බිම් තීරයක කොටු වී සිටිති, ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙක් සරණාගතයින් ය. මෙතෙක් ඊශ්‍රායලයේ පැවති වඩාත්ම දක්ෂිනාංශික ආන්ඩුවේ මගපෙන්වීම යටතේ පලස්තීනුවන් විශාල පිරිසක් මරාදැමීමද ඇතුලුව – මර්දනය ඉහල නංවා ඇත. මෙයට අමතරව බටහිර ඉවුරේ සිටින පලස්තීනුවන්ද ඊශ්‍රායල හමුදා විසින් ගෙනයන ම්ලේච්ඡ වැටලීම් සහ ඝාතන වලට නිරන්තරයෙන් ගොදුරු වෙමින් සිටී. මේ අතර ඊශ්‍රායලය විසින් ගෙන යන ම්ලේච්ච ප්‍රහාරය හේතුවෙන් ගාසා තීරයේ ‘අල් අහලි’ රෝහලට එල්ල කරන ලද ගුවන් ප්‍රහාරයෙන් 500කට ආසන්න රෝගීන් පිරිසක් ඝාතනයට ලක්ව ඇති බව මේ වන විට වාර්තාවේ.

ඔක්තෝම්බර් 7 සෙනසුරාදා ගාසා තීරයේ සිටින හමාස් ප්‍රමුඛ එම අධිකාරියේ මිලිටරි හස්තය විසින් ඊශ්‍රායලය වෙත දැවැන්ත, ලෙස සූදානම් කළ ප්‍රහාරයක් සිදු කරන ලදී: ඊශ්‍රායලයට රොකට් දහස් ගණනක දැවැන්ත ප්‍රහාරයක් එල්ල විය. ඔවුන් විසින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද සැලසුමට අනුව හමාස් සටන්කාමීන් සිය ගණනක් ඊශ්‍රායල නගර සහ ගම්වලට කඩා වැදී ඒවා තාවකාලිකව පාලනය කිරීමට හැකි විය.
මෙය ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රය සහ හමාස් ප්‍රමුඛ ගාසා අධිකාරිය අතර සිදුවන පස්වන යුද්ධය වන නමුත් මෙවර වර්ධනයන් පෙර නොවූ විරූ මට්ටමකට පැමිණ ඇත. ඊශ්‍රායලයේ වසර 75ක ඉතිහාසය තුළ හමාස් සංවිධානය විසින් මීට පෙර කිසි දිනෙක මෙවැනි පරිමාණයෙන් ප්‍රහාරයන් සිදුවී නැත.මරණය හා විනාශය ගැන වේදනාකාරී ලෙස හුරුපුරුදු ගාසාවේ පලස්තීනුවන්ගේ, මරණ සංඛ්‍යාව ඊශ්‍රායල ජාතිකයින්ට වඩා බොහෝ සෙයින් ඉහළ යනු ඇත, ඊශ්‍රායෙල අගමැති නෙතන්යාහු ප්‍රකාශ කළේ ගාසා තීරුවේ කොටස් සුන්බුන් බවට පත් කරන බවත් එය “පාළු දූපතක්” බවට පත් කරන බවට පවා තර්ජනය කරමිනි.

මෙය විශාල ප්‍රමාණයේ මිලිටරි ප්‍රහාරයක් වන අතර එය වර්ධනය වුවහොත් මෙම යුද්ධය වඩාත් විනාශකාරී මට්ටමකට පත්වනු ඇත. එය කොපමණ දුරක් යයිද යන්න මෙම මුල් අවධියේදී පුරෝකථනය කළ නොහැක, නමුත් ප්‍රාණ ඇපකරුවන් ගලවා ගැනීමේ උත්සාහයන් සමග සමහර විට හමාස් පාලනය බලයෙන් ඉවත් කර අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් රූකඩ පාලනයක් ඇටවීම පවා බලාපොරොත්තු විය යුතුය. එසේම, දිග හැරෙන සිදුවීම්වල අනපේක්ෂිත බව, අස්ථාවරත්වය සහ පුපුරන සුලු ස්වභාවය අනුව, කලාපයේ වෙනත් රටවල් දක්වා මෙම යුද්ධය ව්‍යාප්ත විය හැකි ය. ෆෝඩ් ගුවන් යානා වාහක සහිත යුධ නෞකා ඊශ්‍රායලයට පිටුබලය දීම සඳහා එක්සත් ජනපද පරිපාලනය යැවීම පෙන්නුම් කරන්නේ මෙම වර්ධනයන් සම්බන්ධයෙන් ගෝලීය ධනේශ්වර බලවතුන් අතර ඇති අවධානයයි. එපමණක් නොව ඇමරිකානු ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් හදිසියේම ඊශ්‍රායලයේ සංචාරය කිරීම පෙන්නුම් කරන්නේ අධිරාජ්‍යවාදීන් ගාසා තීරය විනාශ කිරිම සඳහා ඊශ්‍රායලයට ලබාදෙන සහයෝගය එලිපිටම ප්‍රදර්ශණය කිරීමකි.

මෙම තත්වය යුක්රේන යුද්ධයෙන් බෙදී අස්ථාවර වී තිබෙන ලෝකයට විශාල ආර්ථික කම්පනයන් අලුතින් ඇති කරනු ලබයි. මෙම තත්වය පාලනය කිරීමට ජාත්‍යන්තර ධනේශ්වර දේශපාලඥයින්ට ඉදිරිපත් කිරීමට විසඳුම් නැති අතර ධනපති ක්‍රමය මුලුමනින්ම කුණු වී ඇති බව පුපුරා යන යුද්ධවලට යටින් පවතින සැබෑ හේතුව වන්නේය. එයින් පෙන්වන්නේ ලෝකයේ ජීවත් වන මිනිසුන්ගේ අවශ්‍යතා සහ අභිලාෂයන් සපුරාලීමට ධනේෂ්වරයට හැකියාවක් නැති බවය. ඒ වෙනුවට, ඔවුන් රුසියානු ආක්‍රමණයට එරෙහිව යුක්‍රේනය සන්නද්ධ කරන බටහිර බලවතුන් ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රය විසින් ආක්‍රමණය කරගෙන සිටින පලස්තීනුවන්ට ද පහර දීමට සහාය දැක්වීමට පියවර ගෙන ඇත. ලෙබනනයේ සහ ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ මර්ධනකාරී ඉතිහාසය හෝ හමාස් නායකයින් ඔවුන්ගේ ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරයේ දී සිවිල් වැසියන් භීතියට පත් වීම ගැන දෙපාර්ශ්වයේම නායකයින්ට කිසිදු පැකිලීමක් නැත. නමුත් එය අන්ත දක්ෂිනාංශික ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව අතට වාසිදායක ලෙස සෙල්ලම් කළ හැකි ජනතාව තවත් මර්ධනය කිරීමට අවකාශය සපයා ඇත. වත්මන් ඊශ්‍රායල ජාතික ආරක්ෂක අමාත්‍ය Itamar Ben-Gvir විසින් 1994 දී මුස්ලිම් පල්ලියකදී පලස්තීනුවන් 29 දෙනෙකු සමූල ඝාතනය කල ඊශ්‍රායල ත්‍රස්තවාදියා වූ Itamar Ben-Gvir උත්කර්ෂයට නැංවීය. ඊට සමගාමීව මෙම වසරේ මාර්තු මාසයේදී ඊශ්‍රායල මුදල් ඇමති Bezalel Smotrich, විසින් පලස්තීන නගරයක් වන Huwara අල්ලාගෙන මුස්ලිම් ජනතාව එලවා දැමීමට නියෝග කළේය.

ඊශ්‍රායලයේ පවතින අර් බුදය

ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය 1948 ආරම්භයේ සිට එහි විශාලතම ආරක්ෂක අර්බුදයට මේ වන විට මුහුන දී සිටී. හමාස් ප්‍රහාරයට සති දෙකකට පෙර නෙතන්යාහු, විසින් පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශයක් නොපවතින බව පෙන්වන මැදපෙරදිග සිතියමක් අතැතිව එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලය අමතමින් අතිශය විශ්වාසයෙන් යුතුව කතා කළේය. එහෙත් දැන් ඔහු නියෝජනය කරන්නේ හමාස් සංවිධානය විසින් එහි කීර්තියට බරපතල පහරක් එල්ල කර ඇති පාලනයකි. ඊට අමතරව, ඊශ්‍රායලයේ ධනපතියන් ඔත්තු බැලීම් සහ මිලිටරි තාක්ෂණය සහ නවීන උපකරණ භාවිතා කිරීමේ ප්‍රමුඛයන් ලෙස සැලකීමේ ලෝක ව්‍යාප්ත තත්ත්වයකට පත්ව තිබුණි. මෙම රූපය මේ වන විට දැඩි ලෙස බිඳ වැටී ඇති අතර ඊශ්‍රායලය තුළම ආරක්ෂාව පිළිබඳ ව්‍යාජ හැඟීමකට දායක වී ඇති බව ඔවුන්ට පෙනෙන්නට පටන් ගෙන ඇත – ශක්තිමත් පොලිස් සහ හමුදා යාන්ත්‍රණයක් පැවතීම හේතුවෙන් ඊශ්‍රායලය පරාජය කළ නොහැකිය යන හැඟීමක් ඔවුන් තුල පැවතුන බව නොරහසකි.

මේ දිනවල පවතින යුද්ධය හේතුවෙන් ‘ජාතික සමගිය’ නමින් රැල්ලක් ගොඩනගා නෙතන්යාහුගේ ඊශ්‍රායල් ආණ්ඩුවේ ස්ථාවරය තාවකාලිකව ඉහළ නැංවිය හැකිය. අන්ත දක්ෂිනාංශික පක්ෂ ඇතුලත් ඔහුගේ දුර්වල සභාග ආන්ඩුවට එරෙහිව මෙම වසරේ මාර්තු 27දා රට අඩාල කල මහා වැඩවර්ජනයක් දියත් වූ අතර ඔහුගේ අධිකරණ ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාමාර්ගයට එරෙහිව මාස නවයක් පුරා පැවති මහජන ව්‍යාපාරයකින් සමන් විත විය. මෙම යුද්ධයේ ආරම්භය නිසා එම විශේෂිත ජනතා ව්‍යාපාරය තාවකාලිකව යටපත් කරනු නොඅනුමානය. නමුත් මුල් අවස්ථාවේදීම ඊශ්‍රායලයේ රජයට එරෙහිව විශාල කෝපයක් මතුවෙමින් තිබේ. ප්‍රහාරවලින් දිවි ගලවා ගත් අය සහ මියගිය සහ අතුරුදහන් වූවන්ගේ ඥාතීන් ඊශ්‍රායල රූපවාහිනියෙන්: ‘ආණ්ඩුව කොහේද?‘ සහ ‘හමුදාව කොහේද?‘ කියා අසන්නට පටන්ගෙන ඇත. එය යුදෙව් පුරවැසියන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ගොඩනඟා ඇති බව ඔවුන් විශ්වාස කරන රාජ්‍යයක් අතහැර දැමීමේ හැඟීම් ප්‍රකාශ කිරීමක් වන්නේය. ඊශ්‍රායල-ගාසා යුද්ධයේ වගකීම සම්පුර්ණයෙන්ම නෙතන්යාහු මත පැට වී ඇත. එබැවින් මනෝභාවය ධ්‍රැවීකරණය වී ඇති අතර, සමාජය පුරා කම්පනය උග්‍ර වන අතර යුද්ධය සහ එහි මරණ සංඛ්‍යාව වැඩි වන විට ජනතාවගේ කෝපය තව තවත් වර්ධනය වී පුළුල් වීමට ඉඩ ඇත.

එම පරිසරය තුල ඊශ්‍රායල පාර්ලිමේන්තුවේ විරුද්ධ පක්ෂ වලට තාවකාලිකව ප්‍රතිලාභ ලැබිය හැකිය. නමුත් ඔවුන් නෙතන්යාහු සමඟ හදිසි ‘ජාතික සමගි’ රජයක් පිහිටුවීමට කැමැත්ත ප්‍රකාශ කිරීමෙන් එසේ සිදු වීමට ඇති හැකියාව ඔවුන් විසින්ම අඩු කර ගෙන තිබේ. එසේම ඊශ්‍රායලයේ සියලුම ධනේශ්වර ගැති පක්ෂවලට මෙන්ම, ආන්ඩුවට ද ඔවුන්ගේ අසාර්ථක වීමෙන් පසු ඔවුන්ට තිබු ජනතා ආකර්ෂණයක් අඩුවනු ඇත;
ඊශ්‍රායල සමාජයේ සියලුම අංශ යුද්ධය මගින් ඊශ්‍රායලයේ හදවතට ගෙන ආ හැකි අස්ථාවරත්වය ගැන බියෙන් සිටින බවට සැකයක් නැත. 2021 දී ඊශ්‍රායලයේ මිශ්‍ර යුදෙව්-අරාබි ජාතිකයන් සිටින නගර ගණනාවක වාර්ගික ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇති වූ අතර, අන්ත-ජාතිකවාදී ඊශ්‍රායල යුදෙව්වන්ගේ මැර කල්ලි විසින් එය මර්ධනය කරන ලදී. ගාසා තීරය සමඟ නැවත නව යුද්ධයක් ඇතිවීම මගින් ඊශ්‍රායලය තුළ අස්ථාවරත්වය වැඩි කරමින් තවත් ගැටුම්වලට එය තුඩු දිය හැකිය.

එවැනි අන්තරායන්ට මුහුන දී සිටින ඊශ්‍රායල කම්කරු පංතිය සහ වෘත්තීය සමිති සාමාජිකයින් විවිධ පසුබිම්වලින් පැමිණෙන ප්‍රජාවන් සමග කම්කරු පන්තිය පදනම් කරගත් සහයෝගීතා ව්‍යාපාර ගොඩනැගීමට උත්සාහ කරමින් ධනපති පාලකයින්ට එරෙහිව සංවිධානය විය යුතුය. මෙය, අනෙකුත් කම්කරුවන්ගේ ක්‍රියාවන් සහ අරගල සමග එක්ව, කම්කරු පන්ති අවශ්‍යතා මත – බිහිසුණු ලේ වැගිරීමේ යුද්ධ වලට එරෙහිව සැබෑ විකල්පයක් වන සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් මත පදනම් වූ ඊශ්‍රායලයේ නව දේශපාලන පක්ෂයක් ගොඩනැගීමට මග සකස් කිරීමට උපකාරී වනු ඇත.

පලස්තීනුවන්ගේ අරගලය

දක්ෂිනාංශික දේශපාලන ඉස්ලාමය මත පදනම් වන හමාස් සංවිධානය ඊශ්‍රායල මිලිටරි මර්දනය සමග සහයෝගීව කටයුතු කරන බටහිර ඉවුරේ තිබෙන ෆාටා ප්‍රමුඛ පලස්තීන අධිකාරියට විරුද්ධව, ස්ථානගත වී ඇත. ඡන්ද විමසීම්වලින් පෙනී යන්නේ හමාස් සංවිධානයට ගාසා තීරයේ ඇත්තේ සුළුතර සහයක් පමණක් වන නමුත් එහි ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරය හේතු කොට ගෙන අවම වශයෙන් ටික කාලයකට එම මට්ටම ඉහළ නැංවීමට ඉඩ ඇත. මැද පෙරදිග වෙනත් රටවල හමාස් සංවිධානයට ලැබෙන සහයෝගය සහ අරමුදල් වැඩි කර ගැනීම ද මෙම ප්‍රහාරයේ අරමුණ වූවාට සැක නැත. ගාසා තීරයේ සිදු කරන ප්‍රචන්ඩත්වය හා ඊශ්‍රායල හමුදාව බටහිර ඉවුරේ නගරවල සිදුකරන වැටලීම්ද දක්ෂිණාංශික යුදෙව් පදිංචිකරුවන්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වය, වැනි කරුණු හමාස් සංවිධානය පෙන්වා දෙනු ලබයි. ඒ අතර ජනාවාසවල මර්ධනය සමග ජෙරුසලමේ අල් අක්සා මුස්ලිම් පල්ලියේ පලස්තීනුවන් 5200ක් හිරබාරයේ තබා ගැනීම වැනි කරුණු ද එයට එක්වෙති.

හමාස්ගේ මෙම ප්‍රහාරය ඊශ්‍රායලය සහ සෞදි අරාබිය අතර එක්සත් ජනපදයේ අනුග්‍රහය ඇතිව ආරම්භ වූ සහයෝගීතා සාකච්ඡා වලට ප්‍රතික්‍රියාවක් විය හැකි අතර, එම සාකච්ඡා තවදුරටත් වලංගු නොවන බවට පත් කිරීම හමාස්ගේ අරමුණ වූ බව පෙනේ. – බොහෝ විට මෙම ප්‍රහාරයට ඉරානයේ පාලන තන්ත්‍රයේ පිටුබලය ඇත. හමාස් මෙහෙයුම ඉරානයට සම්බන්ධකම් ඇති ලෙබනනයේ හිස්බුල්ලා සංවිධානය සවුදි අරාබිය සමඟ සාකච්ඡා වලට තිබෙන සම්බන්දය කෙලින්ම යොමු කර ඇත. හිස්බුල්ලා වරුන් හමාස්ගේ ක්‍රියාවට සහය දැක්වූයේ ඊශ්‍රායල හමුදා කඳවුරකට මිසයිල ප්‍රහාර කිහිපයක් එල්ල කිරීමෙන් වන අතර එය වඩාත් කැපී පෙනෙන අවස්ථාවක් විය.

කෙසේ වෙතත් සමාජවාදීන්ට දක්ෂිනාංශික දේශපාලන ඉස්ලාමය මත පදනම්ව කටයුතු කරන හමාස් සංවිධානය හෝ හිස්බුල්ලා වැනි සංවිධාන වලට කිසිදු සහයෝගයක් ලබා දිය නොහැක. ඔවුන් කම්කරු අයිතිවාසිකම් මෙන්ම LGBTQ¬ අයිතිවාසිකම් සහ කාන්තාවන් සඳහා සමානාත්මතාවයට මුලුමනින්ම විරුද්ධ ය; ඔවුන්ගේ මිලිටරි උපාය මාර්ග පලස්තීනුවන්ට විමුක්තියක් හෝ ඔවුන්ට යහපත් ජීවන තත්වයන් හෝ ගැටුම් වල අවසානයක් ගෙන එන්නේ නැත – ධනවාදී ක්‍රමයක් යටතේ ඒ කිසිවක් කළ නොහැකි බව පැහැදිලිය. ඒ වෙනුවට, පලස්තීනුවන්ගේ ඉදිරි මාවත වනු ඇත්තේ, ධනවත් ප්‍රභූ පැලැන්තියෙන් ස්වාධීනව, කම්කරුවන්ගේ හා දුප්පතුන්ගේ අවශ්‍යතා මත පදනම් වූ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සංවිධානය කරන මහජන අරගලය මගින් සමාජවාදී ඉන්ටිෆාඩාවක් ගොඩනැගීම හරහා ය.

වර්තමාන ඊශ්‍රායල-ගාසා යුද්ධය තුල ඇතිවන ජාතික ගැටුම් වලදී ඊශ්‍රායල විසින් සාමාන්‍ය සිවිල් වැසියන් ඉලක්ක කර ගෙන යන ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව කම්කරු ජාත්‍යන්තරයක් සඳහා කමිටුවේ (CWI)හි සමාජවාදීන් විසින් සැමවිටම අපගේ විරෝධය දක්වා ඇත. ඊශ්‍රායල යුදෙව් කම්කරුවන් ඊශ්‍රායල ධනේශ්වර පන්තියේ අවශ්‍යතා සමඟ පවතින සම්බන්දතාවයෙන් ඈත් කිරීම මගින් පලස්තීනුවන් සමඟ සහයෝගීතාවයක් ගොඩ නැගීමට කටයුතු කළ යුතුය. ගාසා තීරයේ සිරකර සිටින සිවිල් සිරකරුවන් නිදහස් කළ යුතු අතර, ඊශ්‍රායල සිරගෙවල්වල සිටින සියලුම පලස්තීන දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කිරීමට බල කර යුතුය.

මහජන අරගලයේ නියැලීම සඳහා පලස්තීන කම්කරුවන් ධනේශ්වර සම්බන්ධතා වලින් ස්වාධීනව තමන්ගේම මහජන පක්ෂයක් ගොඩ නැගිමට පියවර යුතුය. පලස්තීන ප්‍රභූ පැලැන්තියට සහ ධනේශ්වර ගැති දේශපාලන පක්ෂ වලට මෙම අර්බුදයට අවසානයක් ලබා දීමට නොහැකි බව පැහැදිලිය. ධනේශ්වර ක්‍රමය පෙරලා දැමීමෙන් පමනක්, කම්කරු පන්තියේ හා දුගී මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනයක් ආදේශ කිරීම තුලින් පීඩනය හා යුද්ධය අවසන් කිරීම සඳහා පදනම දැමිය හැකිය. ජාතික සීමාවන් නොතකා සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලින් සන්නද්ධ බහුජන කම්කරු සංවිධාන ගොඩනැගීම යහපත් ජීවන තත්වයන් දිනාගැනීමේ ඉලක්කය කරා යන එකම මාවතයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජාතික අයිතීන් දිනා ගැනීම සඳහා අරගලයකට සම්බන්ධ වන ලෙසත් ධනපති පාලන තන්ත්‍ර විසින් ගෙන යන ජනතාව සූරාකෑම අවසන් කිරීමටත් සියලූ රටවල මහජනතාව වෙත ආයාචනය කිරීම මැදපෙරදිග අර්බුදයට එකම ඉදිරි මාවත වනු ඇත.

● ඊශ්‍රායෙල – ගාසා යුද්ධය වහා නවත්වනු ඊශ්‍රායෙල හමුදාව අල්ලාගත් ප්‍රදේශවලින් වහාම ඉවත් වෙනු

● ප්‍රාදේශීය ප්‍රජාවන් සඳහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සංවිධානය වූ ආරක්ෂක කමිටු ගොඩනගනු.

● පලස්තීන ජනතාවගේ විමුක්තිය උදෙසා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කමිටු මගින් මහජන අරගලයක් දියත් කරනු.

● පලස්තීනයේ සහ ඊශ්‍රායෙලයේ ස්වාධීන කම්කරු පක්ෂ ගොඩනැගීම තුලින් දෙරට අතර ජනතාවගේ සම්බන්ධතා ශක්තිමත් කරනු

● ස්වාධීන, සමාජවාදී පලස්තීන රාජ්‍යයක් හා සමාජවාදී ඊශ්‍රායෙලයක් සමග ජෙරුසලමේ අගනුවර දෙකක් පිහිටවනු.

● සමාජවාදී මැද පෙරදිග කලාපයක් ගොඩනැගීමේ අරගලය උදෙසා සියලු සු`ඵ ජාතීන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර අයිතීන් සහතික කරනු.

එක්සත් සමාජවාදී පක්‍ෂය

The post ඊශ්‍රායල-ගාසා යුද්ධය වහා නවත්වනු! appeared first on Lanka Socialists.

      

The post මාධ්‍ය නිවේදනය – ජන මාධ්‍ය නිදහස වල දමන විකාශන නියාමන පනත හකුළා ගනු appeared first on Lanka Socialists.

The post PTA appeared first on Lanka Socialists.

”Go Home Gota” යන සටන් පාඨය පෙරදැරි කරගෙන පසුගිය වසරේ අප්‍රේල් සිට ගෝල්ෆේස් පිටියෙන් ආරම්භ වූ අරගලය ජුලි මස වන විට මුලු රටම වෙලාගත් දැවැන්ත ජනතා නැගිටීමක් කරා මර්ධනය වී ගෝඨාභය ජනාධිපතිධූරයෙන් එළවා දමනු ලැබීය. පසුගිය වසරේ ඇතිවූ මෙම ජනතා නැගිටීම ලංකාවේ පැවති දේශපාලන රටාවන් වෙනස් කිරීමට භාජනය කරනු ලැබීය. ඒ අතර ප්‍රධාන වූයේ සම්ප්‍රදායික ධනපති දේශපාලන පක්‍ෂ සියල්ල බිඳවැටීමකට ලක් වීමයි. මෙම හේතුව නිසා පොහොට්ටු පක්‍ෂය, එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය හා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය පමණක් නොව උතුරේ හා නැගෙනහිර දෙමළ හා මුස්ලිම් සාම්ප්‍රදායික දේශපාලන පක්‍ෂ පවා ඉතිහාසයේ විශාලම අර්බුදයකට මුහුණ දෙමින් සිටී. මෙම පරිසරය තුළ පාර්ලිමේන්තුවේ මු`ඵ මන්ත්‍රි සංඛ්‍යාව වන 225 එපා යන සටන් පාඨය ජනතාව අතර පොදු සටන් පාඨයක් බවට පත් විය. අරගලයෙන් මතු වූ දේශපාලන හිදැස පිරවීම සඳහා දියුණු කම්කරු පංතිය හා තරුණයින් දේශපාලන වශයෙන් නව මාවත් ගැන සොයා බලන තැනකට පත්වීමද පෙනෙන්නට තිබේ.

එසේ වුවද සාම්ප්‍රදායික ධනපති දේශපාලන පක්‍ෂ කෙරෙහි කළ කිරි සිටින එහෙත් මැතිවරණ දේශපාලනය ගැන තවමත් බලාපොරොත්තු තබා සිටින අති මහත් බහුතර ජනතාව එම පක්‍ෂ වලින් ඉවත්ව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (ජාතික ජන බලවේගය – මාලිමාව) දෙසට විශාල වශයෙන් යොමු වීම ආරම්භ වී ඇති බව පෙනේ. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ සැළකිය යුතු ජනතා බලවේගයක් ආකර්ෂණය කර ගැනීමට සමත්ව ඇත්තේ ඒ නිසාය. ජවිපෙය දෙසට නාගරික මධ්‍යම පංතියේ හා කලාකරුවන් අතුරින් සැළකිය යුතු කොටසක් ආකර්ශණය වීමට එක් ප්‍රධාන හේතුවක් වී ඇත්තේ ජවිපෙ ආරම්භක වාමවාදී දේශපාලන ප්‍රතිපත්ති අත්හැර දැමීම හෝ යටපත් කර දැමීම නිසාය. ඉතා පැහැදිලිව කිවහොත් ජවිපෙය හුදු සටන්පාඨයක් ලෙස හෝ ඉතිහාසය පුරා ප්‍රදර්ශණය කරනු ලැබු සමාජවාදය යන්න සම්පූර්ණයෙන්ම තම න්‍යාය පත්‍රයෙන් ඉවත් කරනු ලැබීය. ජවිපෙය විසින් සමාජවාදය අත් හැර දැමුවා පමණක් නොව වමේ ව්‍යාපාරයට උරුම වූ රතු කමිසය හා රතු පාටද ගලවා දමනු ලැබීමෙන් ඔවුන් කෙතරම් වේගයෙන් ධනපති දේශපාලනය දෙසට ගමන් කර ඇත්ද යන්න තේරුම් ගත හැකිය. ජවිපෙ ප්‍රධාන පෙළේ නායකයෙකු වන බිමල් රත්නායක විසින් අනිද්දා පුවත් සමග කළ සාකච්ඡාවේදී මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

“දැන් සමාජය තුළ සමාජවාදයක් සඳහා සමාජ විලිරුදාවක් නැහැ. දැන් තියෙන්නෙ ධනපති ප්‍රතිසංස්කරණයකින් තීන්ත ටිකක් ගාලා මේ වැටිලා තියෙන වලෙන් ගොඩ එන්න ක්‍රමයක් හොයලා දෙන්න කියන එක. රට වැටිලා තියෙන වලේ හැටියට ඒක පවා නරක දෙයක් නොවෙයි.” (2018.09.09. අනිද්දා පුවත් පත)

ආරම්භයේ සිට තරුණයින් රැවටීම සඳහා යොදා ගත් සමාජවාදී සමාජයක් ගොඩනගන බවට පෙන්වන ලද ප්‍රතිරූපය ජවිපෙය විසින් අත්හැර දමා ඇති බව පසුගිය මස ස්වාධීන බුද්ධිමතුන් පිරිසක් සමග අනුර කුමාර දිසානායක කරන ලද සාකච්ඡාවකදී කළ ප්‍රකාශයකින් මේ බව වඩා තහවුරුවේ. සාකච්ඡාවේ සිටි මාධ්‍යවේදීන් පිටමං කිරීමෙන් අනතුරුව සාකච්ඡා කළ පිරිසගේ ජංගම දුරකථන පවා අක්‍රිය කිරීමෙන් පසු ලංකාවේ ධනපති පංතියක් නොමැති බවත්, එබැවින් ධනපති ක්‍රමය දුෂණයෙන් තොරව පවත්වා ගෙන යාම ඔවුන්ගේ වැඩ පිළිවෙල බව ඔහු එහිදී ප්‍රකාශ කර ඇත. ක්‍රමානුකූලව තවත් පාර්ලිමේන්තුවාදී ධනපති පක්‍ෂයක් බවට ජවිපෙ පත්ව ඇති බව තවත් නායකයෙකු වන නලින්ද ජයතිස්ස පසුගියදා රුපවාහිනි විවාදයකදී ප්‍රසිද්ධියේ කළ ප්‍රකාශය ගැන බැලීමේදී පැහැදිලි වේ. ජවිපෙ (ජාජබ) ආණ්ඩුවක් යටතේ අධ්‍යාපනය විශේෂයෙන් විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය පූද්ගලීකරණය කිරීමට විරුද්ධ නොවවුද එය සිදු කරනු ලබන්නේ ඔවුන්ගේ අධීක්‍ෂණය යටතේ බවත් නලින්ද ජයතිස්ස පවසන ලදි. මෙය මොන තරම් විහිලු කථාවක්ද යන්න තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවේ.

ඊළඟ වැදගත් කරණයක් වනුයේ ජවිපෙය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙන් ණය ගැනීම ගැන පැහැදිලි ප්‍රකාශයක් නොකර සිටිමේ වංචාකාරී හැසිරීමයි. 2022 මාර්තු මස ආර්ථික අර්බුදය උග්‍ර තැනකට පත් වූ අවස්ථාවේ ආණ්ඩු පක්‍ෂය හැර අන් සියලු පක්‍ෂ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර ණය මුදල ගෙවා දැමීම නතර කරනු ලෙස ඉල්ලා සිටි පසු බිමක ජවිපෙ පමණක් එම ණය මුදල ගෙවා දැමිය යුතු බවට විජිත හේරත් විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය ඔවුන් කෙතරම් නවලිබරල්වාදී ක්‍රියාදාමයට යටත්ව කටයුතු කිරීමට සුදානම් බව ප්‍රදර්ශණය කිරීමකි. ෂඵත්‍ වැඩපිළිවෙල ඔවුන්ගේ ඊනියා අධීක්‍ෂණය යටතේ ක්‍රියාවට දැමීමට ජවිපෙ සුදානම් බව මේ වන විට තහවුරු වී අවසානය. ආර්ථික වශයෙන් ධනේෂ්වර වැඩපිළිවෙල පිළිගැනීම පමණක් නොව දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් වශයෙන් ජවිපෙය සිංහල බෞද්ධ මතවාදය පෙරටුකර ගත් ව්‍යාපාරයක් බවට පත්ව ඇත. ජවිපෙ නායක අනුර කුමාර “දේශයේ අපේක්‍ෂාව” යන මැයෙන් ඉදිරිපත් කරන ලද ඔවුන්ගේ වැඩපිළිවෙල පිළිගැන්වීම සඳහා ප්‍රධාන බෞද්ධ නායකයින් වන මල්වතු අස්ගිරි මහනායකයින් වන්දනාවේ යෑමෙන් ඔවුන්ගේ සිංහල ජාතිවාදී සැබෑ ස්වරූපය පෙන්නුම් කරයි.

ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශණයේ “ජාතික ආරක්‍ෂාව” සඳහා “ශ්‍රි ලාංකිය” ජාතියක් හැදීමට කථා කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ ලියවිල්ලේ සඳහන් කර තිබෙන කාරණය සත්‍යයක් නොවන අතර එවැනි ශ්‍රි ලාංකීය ජාතියක් මේ රටේ කිසි දිනක නොපැවති එකකි. මේ රටේ ශ්‍රි ලාංකිය පුරවැසියන් ඇතත් ශ්‍රි ලාංකික ජාතියක් ඇත්තේ නැත. ශ්‍රි ලාංකිය ජාතිය යනුවෙන් ඇත්තටම කථා කරන්නේ බහුතර සිංහල බෞද්ධ අනන්‍යතාවයට බව සැඟවිය නොහැකි කරුණකි. පසුගිය කාලයේ ජාතික ජන බලවේගය විසින් සම්පාදනය කරන ලද “ජාතික සමගිය – එක රටක්, විවිධත්වයෙන් හා සමානාත්මතාවයෙන් බැඳුණු, ශ්‍රි ලාංකේය ජාතියක්” යනුවෙන් නිකුත් කරන ලද ප්‍රකාශණයේ ජාතික සමගිය හා සංහිඳියාව යන උප ශිර්ෂයේ සඳහන් කොටසේ නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ගොඩනැගීමේ අවශ්‍යතාවය ගැන සඳහන් කර තිබුණද දෙමළ ජනතාවගේ ජාතික ප්‍රශ්ණය විසදීම ගැන කිසිදු සංයුක්ත යෝජනාවක් සඳහන් කර නොමැත. එපමණක් නොව අඩුම තරමින් හමුදාව උතුරෙන් ඉවත් කිරීම හෝ හමුදාව බැරැක්ක වලට සීමා කිරීම ගැන සඳහන් නොකිරීම බරපතල ප්‍රශ්ණයක් මතු කරනු ලබයි. එපමණක් නොව “ජාතික ප්‍රශ්ණය විසඳීම සඳහා ප්‍රවේශයක්” යනුවෙන් වන ජවිපෙ ප්‍රකාශණයේ මෙසේ සඳහන් වේ. “එක් පසෙක උතුරට පොලිස් බලතල හා ඉඩම් බලතල සහිත පළාත් සභා එපා යයි කියන සිංහල ජාතිවාදී කණ්ඩායම් සිටින අතර අනෙක් පස සිටින්නේ අඩු නැතිව පළාත් සභා ඉල්ලන දෙමළ ජාතිවාදී කණ්ඩායම්ද, බෙදුම්වාදී සංවිධාන හා පුද්ගලයින්, ඉන්දියානු ධනපති ආණ්ඩුව හා අධිරාජ්‍යවාදීන්ය.” (ජාතික ප්‍රශ්ණය විසඳීම සඳහා ප්‍රවේශයක් 4 පිටුව 2 වන ජේදය)

“ලංකාවේ ජාතික ප්‍රශ්ණයට විසඳුම බලය බෙදීම බව පවසා ඒ වෙනුවෙන් ගෙන ආ බලය බෙදීමේ ව්‍යුහය වූ පළාත් සභා මු`ඵමනින්ම අසාර්ථක විය. එය බෙදුම්වාදීන්ට සේවය කරන්නක් මිස ජාතික ගැටලුවට විසඳුමක් වූයේ නැත.” (ජවිපෙ, ජාතික ප්‍රශ්ණය විසදීම සඳහා ප්‍රවේශයක් – අන්තිම පිටුව)

ජවිපෙය කිසි දිනක ජාතික ප්‍රශ්ණය පංති දෘෂ්ඨියෙන් විග්‍රහ කිරීමට අසමත් වූ අතර ඔවුන් ජාතික ප්‍රශ්ණය දෙස බැලුවේ සිංහලවාදී දෘෂ්ඨියෙන් බව ඉහත ප්‍රකාශයෙන් පැහැදිලිව දැකිය හැකිය. ජවිපෙය වචන හරඹ කිරීම් හරහා සිය සිංහල ජාතිවාදී ස්ථාවරය සැඟවීමට කටයුතු කිරීම බහුලව දැකිය හැකිය. එසේ වුවද එම පක්‍ෂයේ නායකයින්ගේ ජාතිවාදී ස්ථාවරයන් වරින් වර ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. මේ එවැනි උපුටා දැක්වීමකි.

“මේක ඇත්ත ඉතිහාසයද? අපේ රටට සෘජු ආක්‍රමණයක් කළේ කවුද, ඒ ඉන්දියාවයි. ඇයි මේ සත්‍ය අපේ ඉතිහාසයේ ලියන්න බැරි, බයද, පාවාදීපු අයට ලියන්න කැතද? ඔව් අපි දන්නවා කැතැයි කියලා. මේ රටේ දී 1987 දී සිදුවු ඇත්ත දෙයක් තිබෙනවා. ඒක ඉතිහාසයේ තිබෙනවා. ඒක ට්‍රාන්ස්පෝමර කථාවකින්, අයිඩෙන්ට් කාඩ් එකතු කළ කථාවකින් වළලන්න දෙන්න බැහැ. එදා මේ රටේ තිබුණේ දේශ ප්‍රේමී අරගලයක්, ලංකාවේ කෞතුකාගාරයේ තැබිය යුතු නමුත් එතැන නොමැති වටිනා දෙයක් තිබෙනවා”
ලංකාවේ හමුදාව ජේ.ආර්. ජයවර්ධනයා යටත් කළා. ඒ හමුදාවෙ එක තුවක්කුවයි ආක්‍රමණිකයාට එරෙහිව පත්තු වුණේ. ඒ රජිව් ගාන්ධිට ගහපු තුවක්කුව. ඒ තුවක්කුව තියෙන්න ඕනෑ ලංකාවේ කෞතුකාගාරයේ , (ලාල්කාන්ත 2013.05.28 දින ලංකාදීප) අවධාරණය අපේ.

ජවිපෙ සැඟවුනු ජාතිවාදය ගැන ප්‍රශ්ණ කරමින් දේශපාලන විශ්ලේෂකයෙකු වන ආචාර්ය සුමිත් චාමින්ද විසින් ලියන ලද ප්‍රකාශයක් උපුටා දැක්වීම වැදගත් යයි සිතමි.

“පසුගියදා ජාතික ජන බලවේගයේ නීතිඥයෝ විසින් 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගැන පුවත් පත් සාකච්ඡාවක් පැවැත්වුහ. එම පුවත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට අයත් “Lanka Truth” වෙබ් අඩවිය විසින් වාර්තා කර තිබුණේ පහත සිරස්තලය සහිතවය. ව්‍යවස්ථාවේ 20 වන සංශෝධනයෙන් දිවුරුමට අදාල 7 වන උප ලේඛණය ඉවත් කිරීමෙන් වෙනම රාජ්‍යයක් ගොඩනැගීම සූක්‍ෂමව ශක්තිමත් කරලා තිබෙනවා.”ජාතික ජන බලවේගයේ නීතිඥ සුනිල් වටගල උපුටා දක්වමින් එම පුවත සඳහන් කර ඇත. (2020.09.13 දින රාවය පුවත්පත)

එම ලිපියේ කතෲ වරයා වන සුමිත් චාමින්ද තව දුරටත් මෙසේ ප්‍රශ්ණ කරනු ලබයි. ප්‍රශ්ණය වන්නේ ජාතික ජන බලවේගයේ නීතිඥයින් මෙවන් අර්ථකතනයක් ඉදිරිපත් කිරීමට උත්සුක වන්නේ මන්ද යන්නයි. මෙය පසුගිය දිනක අනුර කුමාර දිසානායක පළාත් සභා අහෝසි කිරීම සම්බන්දයෙන් ඉදිරිපත් කළ අදහස සමග එකට ගෙන කියවූ විට ගම්‍ය වන්නේ කුමක්ද? මෙයින් ගම්‍ය වන්නේ ජාතික ප්‍රශ්ණය සම්බන්දයෙන් බහුත්වවාදී ප්‍රවේශයක් සඳහා පොදු එකඟ තාවයක් ගොඩනගා ගැනීමට ජාජබ නායකත්වය තවමත් අසමත් වී ඇති බවය. එනම් තවමත් නොවිසඳුන ජාතික ප්‍රශ්ණය ජාතික ජන බලවේගයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රික ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩ පිළිවෙලේ කේන්ද්‍රීය අංගයක් බවට පත්ව නොමැති බවයි. (රාවය, 2020.09.13 – සුමිත් චාමින්ද – අවධාරණය අපේ) කරුණ මෙසේ තිබියදි ජාතික ජන බලවේගයේ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රිවරිය වන හරිනී අමරසූරිය පසුගියදා ප්‍රකාශ කළේ 13+ ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඔවුන් සුදානම් බවය. හරිනි විසින් මෙම ප්‍රකාශය කිරීමෙන් අනතුරුව ඇය දැඩි ලෙස නිහඩතාවයකින් පසුවීම කියාපාන්නේ ඇයගේ ප්‍රකාශය කෙරෙහි ජා.ජ.බලවේගයේ නායකයින් එම ප්‍රකාශයට එකඟ නොවන බව විය යුතුය.

විජේවීර සමයේ සිට ජාතික ප්‍රශ්ණය අරබයා මාක්ස්වාදී ස්ථාවරයක නොසිටි ජවිපෙය මේ වන විට බහුතර සිංහල ජනතාවගේ ඡන්දයෙන් බලයට පත්වීම සඳහා ක්‍රමානුකූලව වෙනදාටත් වඩා ජාතිවාදී ස්ථාවරයන් කරා ගමන් කර ඇති බවය. එම පක්‍ෂයේ තවත් ප්‍රධාන පෙලේ නායකයෙකු වන සුනිල් හඳුන්නෙත්ති විසින් ඉන්දියාවේ ධනුස්කොඩියේ සිට ලංකාවේ මන්නාරම හරහා ත්‍රිකුණාමලය දක්වා ඉදිකිරීමට යෝජිත අලුත් පාර සම්බන්ධයෙන් මෙසේ ප්‍රකාශ කර තිබුණි.
“මෙම යෝජිත පාර ඉදිකිරීම මගින් ලංකාවේ ස්වාධිපත්‍යයට හා ජාතික ආරක්‍ෂාවට තර්ජනයක් එල්ල වනු ඇත.” (සුනිල් හඳුන්නෙත්ති)

චීනය, ලංකාව තුළ සිදු කෙරෙමින් පවතින කොළඹ වරාය නගරය වැනි අතිවිශාල පරිසර විනාශයන් ඇතුලු විනාශකාරී ක්‍රියාදාමයන් ගැන හීන් කෙදිරියකින් ඇඟ බේරා ගන්නා ජවිපෙය ඉන්දියානු විරෝධය නැවත මතු කරන්නේ විජේවීර සමයේ ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදයට අලුත් පිටුවක් එකතු කරමිනි. යුද්ධය පැවති සමයේ රාජපක්‍ෂ පාලනයට යුද්ධය ගෙන යාමට පූර්ණ සහයෝගය දුන් ජවිපෙය ඒ හරහා උතුර – නැගෙනහිර ද්‍රවිඩ හා මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව ජාතිවාදය පෝෂණය කිරීමට දායකත්වය සපයනු ලැබීය. ජාතික ප්‍රශ්නය මාක්ස්වාදී දෘෂ්ඨියෙන් විග්‍රහ කර ඉන්දු – ලංකා ගිවිසුමට එරෙහිව කම්කරු පංතිය ඇතුලු වමේ බලවේග සන්නද්ධ කරනවා වෙනුවට ජවිපෙය සිදු කලේ ජාතිවාදය පදනම්ව දකුණේ සිංහල සමාජය ජාති වාදයෙන් ගිනියම් කිරීමය.

1964 දී පැරණි වමේ පක්‍ෂ ධනපති සහන ආණ්ඩුවට ඇතුල් වීම දැඩි ලෙස විවේචනය කරමින් ආරම්භ කරන ලද ජවිපෙය චන්ද්‍රිකා සමග සභාග ආණ්ඩු වලට ඇතුල් වීම සිදු කරනු ලද්දේ පරිවාස ආණ්ඩු නමින් එය හඳුන්වා තම අනුගාමිකයින් නොමග යවමිනි. ජවිපෙ නායකත්වය අභ්‍යන්තරයේ සභාග ආණ්ඩුවලට ඇතුල් වීම කළ යුත්තේ කෙසේද යන්න ගැන විශාල සාකච්ඡාවක් පැවතීය. 2005 ජනාධිපතිවරණය අරභයා එම පක්‍ෂය තුල පැවැති සාකච්ඡාව සඳහා එවකට පක්‍ෂ නායකයා වූ සෝමවංශ අමරසිංහ ඉදිරිපත් කළ අභ්‍යන්තර ලියවිල්ලේ මෙසේ සඳහන් කර ඇත.

“මේ අවස්ථාවෙ පොඑපෙ සමග සභාග ආණ්ඩුවක් හැදීම හරහා අපේ පක්‍ෂයට අවාසි වලට වඩා වාසි හිමිවේ. අපේ පක්‍ෂය බලය කරා යන ගමන එම වාසි තුළ වඩා වේගවත් කළ හැකිය. සභාග ආණ්ඩුවක් තුළ අපේ පක්‍ෂය ධනපති පංතිය යට නොකර පවත්වා ගත හැකි තත්වයක් දැන් පවතී. අනෙක් අතට අපේ පක්‍ෂයට ශ්‍රි ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය යම් මට්ටමකට යට කිරීමට හා එම පක්‍ෂය මෙහෙය වීමට හැකියාවක් පවතී” – (සෝමවංශ අමරසිංහගේ අභ්‍යන්තර ලියවිල්ල – අංක 14)

ජවිපෙ මෙම නිර්මාක්ස්වාදී විග්‍රහයන් 64 හා 70 දශකයේ සමසමාජ හා කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂ නායකයින් ශ්‍රිලනිපය සමග සභාග ආණ්ඩුවලට ඇතුලත් වීම සඳහා එම පක්‍ෂ අභ්‍යන්තරයේ සිදු කළ අධි තක්සේරු හා වැරදි න්‍යායාත්මක විග්‍රහයන් වලට වඩා කිසි ලෙසකත් වෙනස් වන්නේ නැත. මෙයින් පෙන්නුම් කරන්නේ පැරණි සාම්ප්‍රදායික වමේ නායකයින් මෙන්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණද කිසිදිනක මාක්ස්වාදී පක්‍ෂයක් නොවු බවය. මේ වන විට සමාජවාදයේ සියලු ගුණාංග අත්හැරදමා වේගයෙන් විකල්ප ධනපති පක්‍ෂයක් බවට ජවිපෙ හා ජාතික ජන බලවේගය පත් වෙමින් තිබෙන අන්දම තේරුම් ගැනීම වැදගත්ය. විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාසගේ සමගි ජනබලවේගය ප්‍රකාශ කරන්නේ ඔවුන්ගේ අනාගත ආණ්ඩුවක රටේ ආරක්‍ෂාව හිටපු හමුදාපති සරත් පොන්සේකාට දෙනු ලබන බවය. එයට තරඟකාරිව ජාතික ජන බලවේගයේ අනුර කුමාර දිසානායක පසුගියදා විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරින් සමග කළ සාකච්ඡාවකින් පසුව ප්‍රකාශ කරනු ලැබුවේ ඔවුන්ගේ ආණ්ඩුවක් යටතේ රටේ ආරක්‍ෂාව සඳහා විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරියෙකු පත් කරන බවය. ධනේෂ්වර පාලන රටාව ඒ ආකාරයෙන්ම පවත්වා ගෙන යාම සඳහා අනුර කුමාරලා කටයුතු කරන බව මෙයින් මනාව පැහැදිලිවේ.

සරළව සංසන්දන කිරීමට නොහැකි වුවද ස්පාඤ්ඤයේ බිහිවු රැඩිකල් වාමාංශික බලවේගයක් වූ පොඩෙමෝස් (Pedemos) පක්‍ෂයේ නැගීම හා වැටීම දෙස බැලීමෙන් ජවිපෙ පිරිහිම තේරුම් ගැනීමට ඉවහල්වේ. 2014දී පොඩෙමෝස් (“අපිට පුලුවන්” යන්න මෙහි තේරුමයි) නමින් අලුත් පක්‍ෂයක් ගොඩ නගන විට ස්පාඤ්ඤය තුළ බරපතල දේශපාලන අර්බුදයක් සමග සාම්ප්‍රදායික පක්‍ෂ කැඩී යාම ආරම්භ විය. 2017 වසරේදී ස්පාඤ්ඤයේ කැටලෝනියානු ප්‍රාන්තයේ ඇතිවූ නිදහස ලබා ගැනීමේ ව්‍යාපාරයේදී පොඩෙමෝස් පක්‍ෂයේ ප්‍රතිපත්ති හා දැක්ම සම්බන්ධයෙන් “ලිට්මස් පරීක්‍ෂණයක් විය. ඔවුන් කැටලෝනියානු ජනතාවගේ ස්වයං නිර්ණය අයිතිය පිළිනොගත් අතර ඔවුන්ගේ වැනෙන සු`ඵ ස්ථාවරය වූයේ දෙපාර්ශවයේ කැමැත්ත පරිදි විසඳුමක් ලබා ගත යුතු බවයි. පොඩෙමෝස් පක්‍ෂයේ නැගීම හා කඩා වැටීම තුළින් ලංකාව වැනි රටවල ජනතාවට ඉගෙන ගැනීමට බොහෝ කරුණු ඇත. තම ප්‍රතිපත්ති අත්හැර දමා වැඩි ජනප්‍රසාධයක් දිනා ගැනීමේ අරමුණු ඇතිව ධනපති පංතියට ගැති ප්‍රතිපත්ති වලට අනුගත වීමෙන් කිසිදිනක සාර්ථක ගමනක් යා නොහැකි බව පොඩෙමෝස් ව්‍යාපාරයෙන් ඉගෙන ගත හැකිය.
ජාතික ජන බලවේගය හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ කිසිදු අර්ථයකින් පවතින ධනේෂ්වර ක්‍රමයට විකල්පයක් නොවන බව හා සමාජ ආර්ථික හා දේශපාලන වශයෙන් ඔවුන් ධනපති ක්‍රමයේ ආරක්‍ෂකයින් බවට පත්ව තිබෙන බව ඉහත දක්වන ලද ඔවුන්ගේම ප්‍රකාශයන් තුළින් නිගමනය කළ හැකිය. පැහැදිලිවම ජවිපෙ නවලිබරල් ප්‍රතිපත්තිය ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා අධිරාජ්‍යවාදීන් සමග සම්මුති වලට එළඹ තිබෙන බව එම පක්‍ෂයේ නායකයින් ඇමරිකානු හා බි්‍රතාන්‍ය තානාපතිවරුන් හමුවී කරන ලද සාකච්ඡා වලින් වැඩි දුරටත් පැහැදිලි වේ. මෙම යථාර්තය තේරුම් ගනිමින් අර්බුදයේ කරවටක් ගිලී සිටින ලාංකීය ධනේෂ්වර අර්බුදය ඉදිරියේ ජවිපෙය කරන රැඩිකල් කථාවලට නොරැවටී ධනපති ක්‍රමය පෙරලා දමා සමාජවාදී විකල්ප බලයක් ගොඩ නැගීම වෙනුවෙන් සටන් වැදීම හැර වෙනත් කෙටි මාවත් නොමැති බව අවධාරණය කළ යුතුය.

– සිරිතුංග ජයසූරිය –

The post ජවිපෙ හා ජාජබ කොයිබටද? appeared first on Lanka Socialists.